hünər

is. <ər.>

1. Bacarıq, məharət, ustalıq, qabiliyyət, fərasət. Belə bir işi görmək üçün hünər lazımdır. – . . Hamı pəhləvanlarımız öz hünərlərini çıxartdılar meydana. . C. M.. Sənət bir hünərdir, bəli, bir hünər; Ayağın qoy alsın gücünü yerdən. N. Xəzri. Hünər etmək – 1) bax hünər göstərmək. <Qoca kəndli:> Bunun yarısını əkə bilsək, böyük hünər eləmiş olarıq. Ə. Haqverdiyev; 2) cəsarət etmək, şücaət göstərmək. Hünər göstərmək – öz ustalığını, məharətini, bacarığını nümayiş etdirmək. Şiraslan belə bir iş görmək, bir hünər göstərmək istəyirdi. S. R.. Bəs Yaşar necə bir hünər göstərmişdi ki, ona bu cür ad qoymuşdular? M. Rz.. . . . hünəri deyil – bacarmaz, edə bilməz, əlindən gəlməz. Gilavarın xətir-hörmət nəzərə almadığı belə bir zamanında . . hətta . . daldalarda gəzmək hər oğulun hünəri deyildi. B. Bayramov.

2. Çətin şəraitdə mühüm bir işi, tədbiri, tapşırığı həyata keçirmək üçün rəşadət, şücaət, qoçaqlıq, fədakarlıq. – <Koroğlu:> Aləmə bəlli hünərim; Çənlibeldə dəlilərim; Mərd igidə peşkəş sərim; Qaçırtmaz meydandan məni. «Koroğlu». Nə zaman ki, uçan bir qız seyrə çıxar göyləri; Ağızlardanağızlara gəzər onun hünəri. S. V.. Hünər göstərmək – qəhrəmanlıq etmək, qoçaqlıq, igidlik göstərmək. Qolac qollarımı gərrəm; Meydanda hünər göstərrəm. «Koroğlu». Oğlum bu gün cəbhədədir, nərə çəkir bir nər kimi; Mənim gənclik illərimdə göstərdiyim hünər kimi. S. V..

3. klas. Sənətkarlıq, ustadlıq, istedad. Hünər sahibi. – Alimin ki özündə yoxdur hünər; Eləməz bir kəsə kəlamı əsər. S. Ə. Ş.. Ustadın işin, işlədiyin xam nə bilsin? Elmin, hünərin qiymətin islam nə bilsin? M. Ə. S..